Nog steeds met mijn hoofd in het Noorden en een baksteen in mijn maag, als ik met dit soort pastels bezig ben. Het liefst pak ik vandaag nog de auto, mik mijn spullen en mijn dieren achterin en vol gas naar Noorwegen! Hoe vaker ik er ben, hoe meer ik me thuis voel en hoe zwaarder het is om weer af te zakken naar huis. Home is where your heart is....
De pastel van Kim moet nog aangepast, de ruimte tussen neus en ogen moet kleiner. Een valkuil waar ik wel vaker overheen struikel. En vooral als je iemand goed kent... Dan is elke millimeter die afwijkt een doorn in het oog! Ook de kleur van de roos bevalt me niet, dus werk in overvloed, nu de tijd nog.
